آقای ایرج طهماسب و حمید جبلی
بابت لحظههای بیشمار خوشی در دوران سازندگی و کمبود امکانات و دو کانال تلویزیون و …. که برایم (و همنسلانم) ساختید متشکرم.
اینکه از هزاران فیلتر سفت و سخت طالبانی منش دهههای 60 و 70 گذر کردید و یک عروسک ایرانی برای بچههای بی حماسه جنگ ساختید، کاری بس دشوار است که تا همیشه باید سپاسگزارش بود.
بابت همه متشکرم.
اینکه شما همانند عموم مردان هم دوره خودتان با پیش فرضهایی در مورد زنان و مسایل مربوط به زنان و … بزرگ شدهاید و لاجرم دیدگاهایتان در مورد زنان و جنسیت و … فراتر از یک سطحی نمیرود و … هم اگرچه حکایت عموم مردان ایرانی و باورهایشان است که از لحظهای که بخواهی پایت را از خانه بیرون بگذاری محکم به صورتت میخورد تا زمانی که روی تختخواب به خواب بروی حتی در کنار عزیزترینهایت، دردی است که نیاز به درمان دارد و گفتنش و تکرارش شاید دردی را دوا نکند.
اینکه یادتان رفته که بیننده برنامههای شما این روزها کودکان که نه، بزرگسالان 25 به بالا هستند هم قابل گذشت است.
اینکه شوخیهای برنامههایتان هم از لابلای شوخی و خوش گذرانیهای جوانانی از دو-سه دهه قبل در میآید که برای کودکان امروزی گاه غیر قابل درک است، هم شاید هزاران توجیه فیلتری و غیر فیلتری و … داشته باشد.
اما …. اما اینکه هر بار کودکان برنامهاتان را هنگام کلافگی تهدید به استفاده از دمپایی میکنید، به هیچ وجه قابل بخشش نیست.
اینکه عروسکهای کودک برنامه شما برای اعتماد به نفس دادن به دخترکی که از شنیدن کلمات «تو زشتی» دلگیر شده است، شروع به تحقیر و به کار بردن صفات تحقیر کننده در مورد خودشان و زیباییاشان کنند؛ هرگز قابل بخشش نیست.
خواندهام که دقایق میلیونی است دستمزد عروسک کوچک شیطون کلاه قرمزی شما. اختصاص میزان بسیار بسیار کوچکی از این دستمزد به یک روانشناس کودک برای مشاوره و نمایش ندادن این صحنهها، دست کم اندازه احترام شما را در میان نسلی که مادران و پدران امروز و آینده هستند، اندکی بیشتر خواهد کرد.
بیان دیدگاه